Er zijn momenten overdag, ‘s avonds of ‘s nachts dat de angst als een zwarte sluier om je hart kruipt. Het lijkt onoverkomelijk, donker en zwaar. Het gevoel van eenzaamheid dat dit met zich meebrengt kan verstikkend zijn. Hoe zal het gaan, red ik het, wat als ik de pijn niet aankan? Wat als, als, als…
Het lijkt een berg die je niet kunt overwinnen, tranen gaan stromen…
Angst kijkt je met grote ogen aan, je weet het even niet meer. Het kan ondraaglijk voelen. Eindeloos en oeverloos…
Adem dan diep door en zie dat dit alleen maar een gedachte is, slechts een gedachte.
Op deze gedachte reageert het lichaam met zijn biofeedback en ga je je slecht voelen. Als reactie daarop komt vervolgens een nieuwe gedachte, en voel je je nog erger en zo beland je in een emotionele spiraal naar beneden. Sta hier even bij stil, het gaat zelden over het hier nu. Het gaat meestal over de toekomst, en soms over herinneringen uit het verleden, die de angst over de toekomst aanwakkeren. Vaak zijn het niet eens onze eigen herinneringen. Hoe het met de geboorte zal gaan, weet niemand. Welke plannen je baby heeft, weet ook niemand. Het is ook spannend om je baby op de wereld te zetten!
Eén ding dat je zeker weet is dat jij nu op dit moment, kunt doorademen. Rustig tellend, 1-2-3-4 inademen en 1-2-3-4-5-6-7-8 uitademen. Richt hier je volle aandacht op. En nog een keer en nog een keer. Tel wat sneller dat je tot 8 komt, op raak op deze manier verankert in je ademhaling.
Magische 90 seconden
Zet je timer op 90 seconden. Richt je aandacht op een gedachte die je het meeste last bezorgd en kijk hoe je je voelt op een schaal van 1 tot 10. Een gedachte uit het rijtje ”wat als…?” en blijf bij die gedachte zonder andere gedachten op te roepen. Adem steeds door in hetzelfde ritme: 4 tellen in en 8 tellen uit. Richt hier de volledige 90 seconden je aandacht op. Als de timer afgaat kijk dan hoe je je voelt op een schaal van 1 tot 10.
Het is goed om te weten dat je hersenen 90 seconden nodig hebben om het chemische effect van één enkele impuls te verwerken. Blijf je met je aandacht hierbij, dan lost dit zich als vanzelf op. Het is weer een voorbeeld van hoe geniaal je lichaam en geest (samen)werken. Een oplossing is binnen handbereik en is niets anders dan je eigen aandacht naar binnen richten.
Mocht je het idee hebben dat dit niet werkt, ga dan na of je misschien bent afgedwaald en je aandacht ergens anders naar toe is gegaan, bijvoorbeeld naar de gedachte dat dit niet kan werken. Je gedachten zijn net paarden en je lichaam een paardenwagen en jij, met jouw inzicht, bent een paardenmenner. Hoe meer paarden, des te moeilijker om de juiste koers te houden, om nog maar niet te spreken over een moeilijk begaanbaar terrein.
Vandaar de uitnodiging om veel tijd aan ademtraining en ontspanning te besteden. Het is bedoeld om in alle omstandigheden je aandacht op ademhaling en ontspanning te richten. Dat is alleen mogelijk als je je hersenen zo getraind hebt dat er ‘een snelweg’ van neuronen is ontstaan door regelmatig te oefenen. In 21 dagen leg je een dergelijke snelweg aan. In 42 dagen maak je je een gewoonte eigen, als een ‘verharde snelweg’. Na 61 dagen is het je tweede natuur, een goed aangelegde snelweg en een vaardigheid voor de rest van je leven.